Derneğiniz ne zaman kuruldu?
Derneğimiz 30 Kasım 2016’da kuruldu.
Bu derneğin kurulma amacı neydi? Kuruluş aşamasında neler yaşadınız?
Zihinsel engelli özel bireyler için kuruldu. Derneğimizi zorunlu eğitim çağı bitmiş 12.sınıftan mezun olan çocukların evde oturmasını istemediğimizden onların eğitimlerinin sürdürülebilirliği için, sosyalleşmeleri için kurduk. Çünkü devletimiz eğitimlerini 23 yaşı ile sınırlayarak, diğer engellilerle aynı duruma düşürdü. Aslında zihinsel engellilerin ömür boyu eğitime ihtiyaçları var. Bunun sınırlanmasından dolayı dernek kurmak zorunda kaldık. Başka çıkarı yoktu. Bireysel olarak 2 yıl boyunca Eskişehir’de üst düzey yönetici kim varsa onlarla görüşmeler yaptık. İstek ve dileklerimiz için dilekçe verdik. Sonuç ‘sıfır’. En son Odunpazarı Belediye Başkanı Kazım Bey ile konuştuk. Neden bir türlü başvurularımızın sonuçlanmadığını sorduğumda ‘Bireysel olarak çalıştığınız için. Her ne kadar imza toplayıp, kendi aranızda örgütlenmiş olsanız da çalışmalarınız bireysel, getirdiğiniz dilekçeler bireysel, dernek kurarsanız hem tüzel bir kişilik sahibi olursunuz hem de isteklerinize karşılık alırsınız’ dedi. Bundan dolayı dernek kurmaya karar verdik.
Peki, derneği kurduktan sonra istediğiniz şeyler gerçekleşti mi?
Tamamen değil ama birer ikişer gerçekleşmeye başladı. Kurs açabildik. 3 senedir Halk Eğitim’e dilekçe verdik ama asla olumlu ya da olumsuz geri dönüş olmadı. Kaymakamlığa, Milli Eğitim’e şikayet ettik ve dernek olarak gittiğimiz için kendimizi fark ettirdik. Ritim kursu açıldı Halk Eğitim’den. Mehmet Bey gönüllü olarak halk oyunları dersi veriyor. Yüzme kursları için görüşmeye gideceğiz.
Derneğinizdeki engelli çocukların yaş aralığı nedir?
Eğitim çağını bitirmiş çocuklar için kurduk bu derneği aslında. Ama şu an 16, 17 yaşında olan çocuklarımız da var ancak onların da okul hayatı yakın zamanda bitecek. Sonuç olarak çok küçük çocuklar yok.
Çocuklarınızın sosyalleşmesi için uğraşırken her hangi bir sıkıntı yaşadınız mı?
İki sene öncesinde yüzme kurslarına dilekçe vermiştim. Ama saatleri hep geç saatlerde oluyordu. Çocuklar bu saatlerde uyuduğu için katılma şansları yoktu. Çeşitli yerlerle görüşme yaptım. Kendi oğlumu götürdüm. İlkinde çok güzel ilgilendiler bir daha hiç ilgilenmediler. Bazı görüşmelerde 18 yaş üstünü almıyoruz dediler. Biz de zaten 18 yaş üstü için kurduk bu derneği. Çünkü 8-18 yaş zihinsel engelli çocuklar için bir çok eğitim imkanı bulunuyor. Ancak 18 yaşlarından sonrası ne olacak bu çocukların? Bunların üniversite okuma imkanları yok, iş hayatları çok zor. Bedensel engellilere bir şekilde iş imkanı oluşturuluyor. Kendi isteklerini dile getirebiliyorlar, haklarını arayabiliyorlar. Fakat bunların hakkını bizim aramamız gerekiyor. Dolayısıyla bazı yerlerde sevilmiyoruz, bazı yerlerden cevap almaya başladık. Biraz daha fazla üyemiz olsa daha iyi olacak. Burada çok fazla engelli derneği var. Ben derneğimizi kurmak için Aile ve Sosyal Politikalar İl Müdürlüğü’ne gittiğimde ‘Eskişehir’de 23’üncü engelli derneğisiniz’ demişti. Aslında bu sayı çok fazla fakat bazen insanlar dernek kurmaya mecbur kalıyor. Diğer derneklerin birçoğu isimleri zihinsel engelliler derneği olmasına rağmen içlerinde sadece zihinsel engelliler değil bedensel, işitsel, zihinsel engellileri karışık olarak barındırıyor. Dolayısıyla zihinsel engellilerin ihtiyaçlarını, isteklerini anlayamıyorlar. Çünkü birebir yaşayan biliyor bunu. Biz birebir yaşadığımız için birbirimizi daha iyi anlarız diye düşünerek bu derneği kurduk.
Bunlar dışında farklı kurslarınız var mı veya açmayı düşünüyor musunuz?
Tabi ki. Mahmudiye Atçılık Meslek Yüksekokulu’na binicilik dersleri için çocuklarımızı götürdük. Şimdi 2 tane çocuğumuzla derslere başlayacaklar. Çocuklarımız çok istekliler ve oradaki hocalar da çocukları sevdiler. Okulun hem engelli çocuklar hem de aileleri için projeleri var. Onlar için atlarla terapi verilecek. Çocuklarımızın derslere ulaşımı için Sosyal Hizmetler Dairesi Başkanı Hale Hanım ile görüştüm, araç sağlayabileceklerini söyledi. Şimdilik 2 kişi ile başlayacak olan derslere ileride daha fazla çocuğun katılması sağlanacak. Baskete gidiyorlar, masa tenisi oynadılar bir ara. Bocce başlatılacak. Odunpazarı Belediyesi’nden isteklerimiz vardı. Seramik Park’ın içinde çeşitli kursları var. Servis ayarlanabilirse çocuklarımızın bir kısmı da buradaki kurslara gidebilir.
Hayata geçirmek istediğiniz başka projeler var mı?
Benim çok istediğim bir şey var. Derneğin içinde bakım evi oluşturmak. Büyükşehir Belediyesi şuan kendi bünyesinde bunu gerçekleştirdi. Yıllar önce ben bunun için dilekçe vermiştim hatta sponsor bile bulmuştum. Ancak yer bulamadım. Daha sonra belediye bunu yaptı. Ben oğlumla yalnız yaşıyorum uzun zamandır. Bazen sağlık sorunlarımız oluyor, yetişemediğimiz durumlar oluyor. Grip olmaya korkuyorum. Yatıp dinlenmek bizim için bir lüks. Açık öğretim sınavlarım vardı. Bu sınavlara girebilmek için oğlum Ahmet’i bir yere bırakmam gerekiyordu. Bozüyük’ten birilerini çağırdım. Anadolu Üniversitesi’nden gönüllü öğrenciler çağırdım. Oğluma çok ilgili davranmalarına rağmen onu tanımadıklarını ve onu anlayamayacaklarını düşündüğüm için sınavlarım iyi geçmedi. En son Aralık ayında tekrar sınavlarım vardı. Bu sefer oğluma annem baktı. İçim çok rahat olduğu için 7 dersten de geçtim. İşte böyle emin ellere bırakmak istiyoruz çocuklarımızı. Belediyenin bakım evinde çok fazla prosedür isteniyor. Ben de bu sebeple oğlumu oraya gönderemedim. İstediğim proje Alanya’da Engelsiz Yaşam Evi’nde uygulanıyor. Bir ev tutulmuş ve burada bakıcı var. Aynı zamanda çeşitli dallarda atölyeler de var. Ailelerin her hangi bir programı varsa getirip çocuğu buraya bırakabiliyor. Çocuklar hem güvenli bir ortamda kalıyor hem de sosyalleşiyor. Burada gönüllü öğrenciler de ders verebiliyor. Bizim de bunu hayata geçirebilmemiz için Eskişehir’in hayırseverlerinin yardımına ihtiyacımız var. Eğer bunu yaparsak üyelerimizin artacağını düşünüyorum. Bu sıkıntıları sadece ben yaşamıyorum. Hepimizin zaman zaman çocuklarımızdan bunaldığımız, onların bizden bunaldığı, bizim de bir nefes almak istediğimiz zamanlar oluyor. Bizim üyelerimiz arasında iki çocuğu da zihinsel engelli olanlar var. Biz de insanız, bizim de sağlık sorunlarımız olduğunda çocuklarımızı güvenle bırakabileceğimiz bir yer olmasını istiyoruz. Bunun için desteğe ihtiyacımız var. Çocuklarımız arasında çalışmak isteyenler de var. Bunlara nerden, nasıl bir iş bulunabilir? Zihinsel engellilere ‘Bunlar ne yapabilir ki?’ gözüyle bakıyorlar. Aslında bir fırsat verseler, ne yapıp ne yapamayacaklarını görseler… Ben başaracaklarını düşünüyorum. Bakış açılarının değişmesi lazım bunu görebilmeleri için. Onlara olumsuz baktıklarında biz çok üzülüyoruz. Derneğimiz kurulalı daha 3 hafta olmuştu ve biz çocuklarımızla bir etkinlik düzenledik. Bazıları şiir okudu, bazıları gösteri yaptı. Çok da güzel bir şey başardılar. Amacımız onlara en iyi şartlar oluşturmak, onları hayata hazırlamak, insanların bakış açılarını değiştirmek, farkındalık yaratmak… Başarılmayacak hiçbir şey yok.