8 Mart Dünya Kadınlar Günü’ne sayılı günler kala duyduklarım ürküttü, üzdü beni. Iraklı bir tanıdığım ile konuşmaya başladık. Kendisi 12 yaşında hayat dolu biz kız. Kendisini bir sokak haberinde tanımıştım. O gün bugündür çok sever beni, görünce gözleri güler, ışıl ışıl bir kız çocuğu…

Havadan sudan konuşurken ‘Abla bir şey soracağım sana’ dedi. Aklıma hiçbir şey gelmedi ne söyleyeceği ile alakalı. ‘Kızların kaç yaşında boyunun uzaması biter’ dedi. Gülümsedim. Her halde boyunu kısa buluyor ve benden onunla ilgili bilgi almak istiyor diye düşündüm ve, ‘Eğer spor yaparsan 20-21 yaşına kadar boyun uzamaya devam eder’ dedim. Ve ona senin boyun zaten uzun bir sorun yok dedim.

‘Genç kızların hiçbir şeyini anlamıyorum, anneme soruyorum söylemiyor’ dedi. Elinde internet var, oradan araştır. Doktorların yayınlarını izle, okulda öğretmenlerine sor dedim. Araştırmayı bırakmaması gerektiğini söyledim. Aile ortamı hiç de buna müsait değil ancak söyleyebileceğim sadece bu gibi geldi. 

Sonra daha fazla konuşmak istediğini fark ettim. ‘Abla ben hep ağlıyorum’ dedi. ‘Annem bana boyum kadar oldun diyor’ dedi. Ben de ağlama olur öyle genç kız iken. Annenin söylediklerini yanlış anlamış olabilirsin dedim. ‘Yok neden biliyor musun. Biz de boy uzayınca genç kız oluyorsun ve hemen kocaya veriyorlar’ deyince çok üzüldüm, yutkunamadım. Boy takıntısı ondanmış. Evlenmek istemiyor bu yaşta. Çok da akıllı. 

‘Ben asla kimseyi sevmeyeceğim’ dedi. ‘Abla sen hiç birini sevdin mi 12 yaşında’ dedi. 12 yaşında aşk olur mu bunu araştırmaya başlamış. ‘Ben kimseyi sevmeyeceğim ve evlenmeyeceğim’ dedi. Gözümden yaş aktı. Sonra çocuk işte, ‘Abla sana iyi bir haberim var, yarın okulum açılıyor’ dedi. Hemen öğretmeninle tüm sorunlarını konuş dedim. Belki aile ile konuşur 12 yaşında kız çocuğunu evlendirmekten vazgeçerle diye düşündüm. ‘Anlatamam kimseye, sana anlattım sana güveniyorum çünkü’ dedi. Bu çocuk kimseye de güvenmiyor, korkuyor. Bu daha fazla üzdü beni. 

Sonra yine çocuk işte, ‘Abla eski günlerde çekindiğimiz fotoğraflara baksak’ dedi. Bu kadar çocuk işte. Annesine üzüldüm. Aile kurma konusunda çok iyi bir eğitim alması gerek ailenin. Çünkü anne de kızı yaşlarında evlendirilmiş ve birkaç yıl sonra çocuklarını kucağına almaya başlamış. Kızı için de doğru olanın o olduğunu zannediyor. Aile kızının bana söylediklerini duysa kızlarına kızacak belki de dövecek. O nedenle bu ailenin iyi bir psikolog tarafından dinlenmesi ve yönlendirilmesi gerektiğini düşünüyorum. Yoksa 12 yaşındaki kız çocuğunu evlendirmek isteyecekler yakın zamanda.

Bir kız çocuğu boyum uzamasın beni kocaya verecekler diye ağlıyorsa o evde bunlar konuşuluyordur… Çok üzgünüm…