Koronavirüse yakalanan bir kişinin iyileşme süresi, hastalığı geçirme derecesi farklılık gösterebiliyor. Pek çok kişi ise Covid-19’u sıradan bir grip gibi kısa sürede atlatabiliyor. Bazı insanlarda ise kalıcı izler bırakabiliyor. 

Ben de sizlere gün gün hastalığı geçiriş sürecimi anlatacağım. Her günü benim hastalık sürecim gibi ilerleyen kişiler de olacaktır. Hastalığını daha kolay ya da çok daha zor atlatanlar da mutlaka vardır.  

1. Gün

O ilk gün inanılmaz bir halsizlik vardı. Ancak koronavirüs olduğumu hiç düşünmedim. Üşüttüğümü düşündüm ve ağrı kesici aldım. Gece olduğunda hastalık daha da ağırlaştı. Grip gibiydi belirtileri. Yüksek bir ateş olmamasına rağmen rahatsız edici bir uyku durumu ve halsizlik vardı.

2. Gün

Boğazım ağrımıyor, ateşim de yoktu. Ama yine inanılmaz bir halsizlik vardı. Ve ben test yaptırmaya karar verdim. Hastaneye bile gidecek halim yoktu gerçekten. Midem de bulanmaya ve iştahsızlık olmaya başlamıştı. Akşam saatlerinde kendimi biraz toparlayınca hastaneye gittim ve test yaptırdık. Sonucum ise negatif geldi. Buna sevindim tabi ama çok hastaydım. Bu durum kafamı karıştırdı. Ve ben o süreçte hep çift maske takarak etrafımdakileri korumaya çalıştım. 

3. Gün

Akşama kadar kendimi daha iyi hissediyordum. O gün evde baya bir işle ilgilenmiştim. Ancak akşamüzeri yine halsizlik ve ağzımda kuruluk oluşmaya başladı. Çok sık susamaya başladım ve hafif tat kaybı başlamıştı. Ve ben COVID-19 testimin pozitif çıkacağından emin olarak yeniden test yaptırmaya karar verdim. Çünkü vücudumda hiç hissetmediğim bir halsizlik durumu vardı. Bir güç beni sürekli yatmaya itiyordu sanki. Ve o gün testim pozitif çıktı.

4. Gün

Bugün yine diğer günlerden farklı değildi. Yemek yiyebiliyordum ama sanki hiçbir şeyin tadı yoktu. Sanki yemek yemek hiç aklıma gelmiyordu. Çünkü ne yesem midem bulanıyordu ve açlık hissi de hiç gelmiyordu. O gün evde vakit geçirdiğim odada gözümü açarak en azından sosyal medyada vakit geçirebiliyordum. Sıkılmaya vaktim olmuyordu çünkü günün büyük bir bölümü uyumaya başlamıştım. 

5. Gün

Beşinci gün evet artık hiç uyanmak istemediğim günler sona erdi müthiş ağrılar başladı. Boğazım hiç ağrımadı. Sadece vücudumun tamamında, özellikle de sırtımda sürekli rahatsız eden bir ağrı duymaya başladım. Uyumak istesem de uyuyamıyordum artık. Ateş yine yoktu, yemek yeme isteği de yine yoktu. Hatta sosyal medyada gördüğüm yemek fotoğraflarından bile midem bulanıyordu. Sonra bunun kullandığım haplardan kaynaklandığını anladım. 

6. Gün

Özellikle gece başlayan müthiş ağrılar bir dakika bile dinmiyordu. Gecem gündüzüm karıştı uyumak için uğraşmaya başlar hale geldim. Bugün bir saatlik kısa süreli ateş de oldu. Sanki vücudumda yuttuğum haplarla virüsün kavgası vardı ve onlar kavga ettikçe ben daha kötü hissediyordum. Hissettiğim buydu. Kafam zonkluyor, midem sürekli bulanıyordu. Ve günlerce yemek yemememe rağmen kusmalarım başladı. Sürekli kusmaktan artık halim kalmadı ve uyuyarak vakit geçirmeye başladım. Sanki hiç bitmeyecek gibiydi. Bu gece iki kez acile gitmek zorunda kaldım. 

7. Gün

Hastalığın belki de en yükseldiği gündü. Bir gün öncesinin verdiği halsizlik, iki kez hastaneye gitmek zorunda kalmam ve günlerdir yemek yiyememek çok yordu. Ancak akşamına az da olsa yemek yemeye başladım. Sanki artık yavaş yavaş hastalık inişe geçmişti. Su içmek, suyun tadını alarak su içmek gayet iyi gelmeye başladı. Az da olsa yataktan kalkıp yürümeye başladım. Çünkü kendimi çok iyi hissettiğimi düşündüğümde bile mutfağa gidip gelmek bile saatlerce yürümüşüm hissi veriyordu. 

8. Gün

Bugün artık diğer günlere göre daha rahat nefes alabiliyor ve acıktığımı hisseder bir haldeyim. Halsizlik dışında bir sorun yok derken kesik kesik öksürük olmaya başladı. Ama çok rahatsız etmiyordu. Akşama kadar uyumadım, uyku düzenimin toparlanması için zaten gündüz uyumayı hiç istemiyordum. Ancak akşam saatlerine kadar zor dayandım ve yine uyumaya başladım.

9. Gün

Gerçekten dokuz gün gibi değil bir ay gibi geçen günler geride kalıyor sanki. Artık virüsü hissetmiyorum gibi. Halsizlik dışında bir sorun yok. Az da olsa sık sık yemek yemeye ve su içmeye devam ediyorum. Enerjim ise o ilk günlere göre çok daha iyi. balkon vs. çıkmaya başladım. 

10. Gün

Bugün çok daha iyi hissediyorum. Nasıl adım adım yükseldiyse hastalığım adım adım da aşağıya indi. Tam da anlatılanlar gibi. Yavaş yavaş geliyor, pik yapıyor, sonra da yavaş yavaş inişe geçiyor. Bu nedenle hastalığa henüz yakalanmamışlar var ise o pik yaptığı noktada kendilerini bırakmasınlar. O birkaç gün gerçekten sabır çok önemli. Ağrılar, ateş, açlık geçiyor. Biraz zor geçiyor ama geçiyor. Herkese geçmiş olsun…